Herinneringen aan muziekwinkel Bas v/d Rest

In De Haagse Tijden van 13 oktober stond in de rubriek Haagse Geluiden een tekst over de muziekwinkel Bas v/d Rest. Deze riep bij mij de nodige herinneringen op aan de jaren zestig. Ik speelde in die tijd in de band Jerry & The Jet Fighters, later na personele wisselingen omgedoopt in The Crazy Five. Tijdens The Jet Fighters kocht ik bij Bas van de Rest mijn eerste nieuwe Premier slagwerk. Ik was begonnen met een tweedehands slagwerk Trixon, gekocht bij Suiker op de Vaillantlaan. Voor dit Premier slagwerk betaalde ik toen 2054,50 gulden (de rekening heb ik nog bewaard). En dan te bedenken dat ik nog maar zeventien jaar was!

In mijn tijd bij de The Crazy Five – ik was inmiddels achttien - ruilde ik dit slagwerk in bij Servaas en kocht een Ludwig slagwerk. De prijs bedroeg 3656,79 gulden, in die tijd belachelijk veel geld. Toen ik bij The Jet Fighters speelde, traden we onder andere op bij zaken van de familie Stevens, zoals L’étoile, Pam Pam en Palais des Danse. Later traden we een tijd op in Duitsland, eerst met The Jet Fighters en daarna met The Crazy Five. Daar werd flink geld mee verdiend en die verdiensten werden allemaal in het instrumentarium gestoken.

The Jet Fighters (voorheen Jerry & The Jet Fighters) speelden in juli 1965 in de bekende Duitse zaal Musical te Krefeld. In september gingen de beide gitaristen Harry van Dusseldorp en Roy Moonen samen met drummer Rudy Roeleveld, ondergetekende, als beroepsorkest verder onder hun nieuwe naam The Crazy Five. Alleen hun bassist Henk van Poecke was vertrokken en organist Lex Tholens ging nu basgitaar spelen. Frank Westerkamp (ex-The Jaguars) kwam de groep als extra gitarist versterken. De band was als het ware een blauwdruk van The Crazy Rockers en vooral van The Tielman Brothers. Ze investeerden in een installatie en instrumenten die identiek waren aan de Tielman Brothers. Naast top 40 werk in de Indo-Rock stijl bestond het repertoire grotendeels uit songs die hun grote voorbeelden ook speelden.

Roy Moonen wist het volgende nog te vertellen: “Onze sologitarist Harry van Dusseldorp had een 10-snarige Fender Jazzmaster. Tien snaren, omdat de onderste vier snaren dubbel waren, waarvan de één normaal en de ander een octaaf hoger gestemd was. Voor dit doel werden mandolinesnaren gebruikt die erg dun waren. Het effect was dat een solo heel vol klonk en een zogenaamd ‘tingelend’ effect gaf, die kenmerkend was voor de meeste Indo bands uit die tijd. Bassist Lex Tholens speelde op een Fender VI bass, een 6-snarige basgitaar. Zelf had ik als tweede sologitarist ook een Fender VI gitaar (naar het voorbeeld van Reggy Tielman), echter uitgerust met gewone gitaarsnaren om een zwaar geluid te krijgen bij het begeleiden, meestal op de onderste snaren. Dit gaf een speciaal staccato geluid en het typeerde de bekende Indo-Rock stijl van de Tielman Brothers. 

The Crazy Five werkten onder andere maandcontracten af in Keulen (Kaskade), Krefeld (Musical), Giessen (Astoria Tanzbar, Hacienda Bar), Bochum (Regina Tanzpalast), Bremerhafen (Roxy Tanzbar), Duisburg (Treffpunkt), Wetzlar (Starclub), Alt Rheidt (Tanzbar Alt Rheidt), Stuttgart (Tivoli Bar), Hanau (Jolly Bar - wegens enorm succes zelfs twee maanden achtereen) en Essen (Tanzpalast Lito). In december 1966 vond het hoogtepunt voor The Crazy Five plaats toen ze als tweede band naast de Tielman Brothers in het Lito in Essen speelden. In mei/juni van 1966 speelden ze twee maanden in de Pam Pam in Scheveningen met een wisselband. Op de dansvloer verzorgden de Pam Pam Go Go Girls tevens een dansshow tijdens hun optredens. 

Ik verliet de band omdat ik in dienst moest, lichting 66/5. Later heb ik nog in vele andere bandjes gespeeld en nog steeds ben ik in het bezit van mijn Ludwig uit 1966. Vorig jaar kon ik deze verkopen, wat mij 2.500 euro op zou leveren, maar ik heb het niet gedaan!