Haagse feestzalen van vroeger

De grootste feestzaal in Den Haag midden vorige eeuw was vrijwel zeker de Haagse Dierentuin, ongeveer op de plek waar inmiddels het Provinciehuis en de Rijkswaterstaat gevestigd zijn. De wielervereniging de Spartaan gaf er altijd de jaarfeesten. Met cabaret van Schots en Scheef, het optreden van een bekende zanger en een bal na.

Amicitia in het Westeinde was alweer een stuk kleiner, maar toch net zo bekend in Den Haag. Ik was 46 jaar lang voorzitter van de accordeonvereniging Grandioso Con Anima en in de jaren zestig en zeventig gaven wij daar vrijwel elk jaar onze jaarlijkse ‘feestavond’, wat bestond uit het jaarconcert en een bal na. Eerst gaven we de jaarconcerten in Custodia in de Brandtstraat. In beide zalen was wel de voorwaarde dat iedereen jonger dan 18 jaar voor midder-nacht de zaal verliet, daar werd wel eens op gehandhaafd. We hadden zelfs optredens van bekende artiesten als onderdeel van het avondprogramma. Zoals een optreden van Ria Valk, Conny Vink of Jacques Herb, die daar onder andere zijn beroemde Manuela zong. Succesavonden waren het zonder meer, tegen een uiterst schappelijke toegangsprijs. We zijn ermee gestopt toen de belangstelling voor dit soort avonden begon terug te lopen, het dansen na afloop niet zo populair meer was en de artiesten te prijzig werden. Als min of meer vast dansorkest hadden we overigens de Milksops onder leiding van de toen bekende Coen Altewischer. Later hadden we ook nog Remember en The Stars.

Maar er was niet alleen Amicitia en het vergelijkbare Custodia in de Brandtstraat, er waren heel veel van die kleine feestzaaltjes in Den Haag. Voor bijvoorbeeld bruiloften en partijen. Ik herinner er een paar uit mijn oude woonomgeving (Zuiderparklaan), zoals zaal Kooijmans in de Ruysdaelstraat, bijna op de hoek van de Vaillantlaan. Of Crooymans aan het einde van de Steynlaan. In Kooijmans speelde mijn schoonvader van destijds als jonge accordeonist heel wat avondjes “om een centje extra te verdienen”, zoals hij dat zo fijntjes kon benoemen. Het zwarte circuit was toen al uitgevonden, jaren daarvoor had hij nogal wat bij elkaar gesprokkeld op de straatfeesten direct na de bevrijding. Overigens mocht zijn dochter (mijn latere, eerste vrouw) op die feestavondjes, waarop hij steevast de ‘stoelendans’ organiseerde, meezingen. Dat waren dan liedjes zoals Oh Johnny uit het repertoire van Johnny Jordaan, in die tijd ook in Den Haag mateloos populair. Mijn schoonvader was wel zo slim om aan het einde van de avond zijn dochter bij te uitgang te posteren en haar hand te laten ophouden. De fooi moest ze wel steevast afdragen aan pa, het eerlijk delen had hij nog niet uitgevonden.

Ook in zaal Crooymans heeft de familie (met name die van mijn moeders kant) ter gelegenheid van een trouwpartij of een huwelijksjubileum menig feestje gevierd. Dat werd dan altijd afgerond met een foto van het hele gezelschap, uiteraard met feestmutsen op. Helaas ben ik zo’n foto kwijtgeraakt. Later verdwenen dit soort feestzaaltjes. Mijn 25-jarig huwelijk vierden we in 1988 in een zaaltje (waarvan ik de naam vergeten ben) in de Donker Curtiusstraat achter de Thorbeckelaan. Het huwelijk van mijn oudste dochter en mijn schoonzoon in 1990 werd gevierd in Madestein en mijn zoon vierde het huwelijk met mijn schoondochter in SnowWorld. De catering werd toen al min of meer uitbesteed. 

Tijden veranderen: feestjes (ook de laatste twee) werden grotendeels door de betrokken feestvarkens zelf georganiseerd, maar vandaag de dag komt er al gauw een ‘weddingplanner’ op het tapijt. Dat zelf organiseren bestond minimaal uit het inhuren van muziek, een band of een enkele solist. Later kwamen de dj’s, maar dat was ver na de jaren zestig en zeventig. En vanzelfsprekend vormde de beroemde stoelendans een min of meer vast onderdeel van het feest. Of de dans met de krant, die je opgevouwen onder je arm hield en zo snel mogelijk op de grond spreidde als de muzikale leiding het fluitsignaal gaf. Wie als laatste paar op de krant plaatsnam, was de klos en mocht weer gaan zitten.

Wie er nog leuke herinneringen heeft aan feestzaaltjes van weleer en namen weet van zaaltjes, die niet meer bestaan: laat het mij weten, wellicht zit er een vervolg aan dit verhaal.