Skoda 1100MB

Op de Economische School aan de Waldeck Pyrmontkade, met op de administratie-afdeling de royaal bedeelde juffrouw Bol, hadden we een lerares die in een Skoda 1100MB de Luxe reed. Een zeer opmerkelijke auto voor die tijd, want hij bood veel ruimte voor een prettige prijs.

Maar ja, het bleef een Skoda. Een merk dat door vernietigende testresultaten van het autoblad AutoVisie, met als hoofdredacteur Fred van der Vlugt, een tijdlang van de Nederlandse markt was verdwenen. En inderdaad, het was een typisch Oost-Europees product. In mijn ogen een rauwe auto voor kopers die echt niets om auto’s gaven en voor een dubbeltje op de eerste rang wilden zitten om droog van A naar B te rijden. Naar mijn idee dezelfde kopersgroep als van destijds de Lada, maar dat allemaal terzijde. 

Vergeleken met zijn concurrenten was deze Skoda een flinke vierdeurs Sedan, met een royaal interieur voor vier of vijf volwassenen. Motor achterin en bagageruimte voorin, met als bijzonderheid dat deze ‘motorkap’ niet aan de voorkant scharnierde maar aan de linkerkant. Ik weet niet wat daar het voordeel van was, maar het was wel opvallend. Ik herinner mij nog dat de tankdop verwerkt was in een verchroomd ornament op het rechterspatbord en ook dat de tochtraampjes bediend werden door een aparte raamslinger in het portier, wat de inbraakveiligheid wel ten goede kwam. Als ik aan deze auto terugdenk, krijg ik echt een koud gevoel. Het dashboard was één grijs, metalen geheel met wat noodzakelijke knoppen en meters. Het stuur stond wat hoog geplaatst, wat een prettige rijhouding onmogelijk maakte. De voorstoelen waren rechttoe-rechtaan zonder enige support en datzelfde gold voor de achterbank. Alleen de achterbank had iets bijzonders. De zitting en rugleuning waren verdeeld in twee delen. Waarom? Omdat je de zitting omhoog kon klappen, waardoor er opbergruimte ontstond en dat gold ook voor de rugleuningdelen. Ideaal dus voor smokkelaars. Ook opvallend was het dak dat doorliep over de zijkanten, zodat je bij het in- en uitstappen regelmatig je hoofd stootte. Rijden met deze Skoda was geen onverdeeld genoegen. Het dunne stuur en het wat iele pookje vergden weinig kracht en de pedalen voor de koppeling en het gas evenmin, maar voor de onbekrachtigde remmen was het flink trappen. Sturen was niet al te precies met speling rond de rechtuit-stand. Deze Skoda was een relatief grote auto en parkeren zonder stuurbekrachtiging was nog wel een dingetje. Wel handig waren de chroomstrips op de bovenkant van de motor- en bagageruimte, waaraan je kon zien waar de auto zo ongeveer ophield. Hoewel het schakelen licht en soepel ging, moest je toch goed mikken bij de 1 en de 3, want die lagen vrij dicht bij elkaar. De vering van de Skoda was redelijk straf, wat hem wel deed stuiteren op oneffen wegdek. De wegligging was mede door de lege voorkant niet echt top en ik vermoed dat Fred van der Vlugt hem ook niet recht op de weg hield bij de fameuze zijwindtest in zijn tv-programma. Tjonge, wat een armoe! Dan denk ik voor een wat warmer gevoel toch maar liever terug aan juffrouw Bol…