Volvo Amazon P120

Heel slim van die jongens daar in Götenborg om van het begin af aan zó aan hun imago van Volvo te werken dat het merk synoniem is geworden aan veiligheid. Ik kan mij herinneren dat zij in Nederland als eerste kwamen met standaard driepunt-veiligheidsgordels en dat hun hele communicatie gericht was op veiligheid en uiteraard op degelijkheid. Sterk Zweeds staal. 

Ik heb de opkomst van dit merk in ons land begin jaren zestig van nabij meegemaakt, omdat een vriend van mijn vader Volvo dealer werd in Den Haag en ik, als autogek, zeer frequent in zijn showroom in de Nîrwana flat aan het Willem Witsenplein te vinden was. Daar stonden ze alle drie. Een ‘Kattenrug’ Pv544, een schitterende P1800 Sportcoupé, die u vast nog wel kent als de auto van ‘The Saint’ en een Amazon die eigenlijk alleen in Scandinavië zo mocht heten en bij ons als P120 door het leven ging als vierdeurs en de P130 als tweedeurs. Opvallend anders waren ze voor die tijd. De solide kwaliteit merkte je al bij het openen en vooral het sluiten van het portier. Inderdaad, zoals de spreekwoordelijke kluisdeur. De stoelen waren ook een verhaal apart. Mooi vormgegeven, met goede steun aan de bovenbenen en, voor die tijd eveneens heel bijzonder, verstelbare lendensteunen. Tja, en wat hadden ze toen mooie stuurwielen. Weliswaar dun en groot, maar zeer herkenbaar Volvo met een mooi chromen claxonring. Voor je een strak metalen dashboard met een gecapitonneerde bovenrand voor de ja, u raadt het al, veilig-heid. Een fraaie, horizontale lintsnelheidsmeter met daaronder handige knoppen voor de simpele aan- en uitfuncties. Een dashboardkastje ontbrak bij dit model. Bijzonder opvallend was de lange versnellingspook die schuin uit de bodem kwam en die je meer van omhoog naar omlaag verplaatste. De achteruit zat gevaarlijk vlak naast de eerste versnelling. Hoe stoer de eerste indruk van de Volvo ook was, ik herkende er toch wat elegante Italiaanse trekjes in, zoals de puntig toelopende achterlichten die vanachter het stuur goed aangaven waar de auto ophield. Datzelfde gold voor de zichtbare koplampen aan de voorkant. De tochtraampjes voor en achter, en natuurlijk standaard spatlappen. Ooit verplicht en sinds lange tijd weer verdwenen. Gordel om en deze Amazon liet zich sportief rijden. Hij voelde solide aan en vroeg om een wat fors rijgedrag. Stuurbekrachtiging kende deze Volvo niet en de versnellingspook maakte lange bewegingen, maar schakelde heel precies en licht. De herkomst van Volvo, het koude Zweden met vaak barre rij-omstandigheden, maakten hem voor je gevoel al stoer en aan de kachel die een enorme hitte kon ontwikkelen merkte je dat het ook een serieuze zaak was. Volvo monteerde in de Amazon de niet te verslijten viercilinder motor met 60pk die in de loop van de jaren wat meer pk’s kreeg, maar wezenlijk niet veranderde. Veertien jaar bleef dit model in productie en in totaal liepen er 676.323 van de band. In de zomer 1970 viel het doek voor deze karakteristieke auto, die inderdaad bijna onverwoestbaar bleek te zijn.