Renault 5

Wat heeft Renault toch karakteristieke auto’s gemaakt in het verleden. Momenteel stelt het naar mijn mening weinig meer voor, wat opvallend design betreft. Herinnert u zich de Renault 5 nog? Niet mijn smaak, maar dat geheel terzijde. 

Ik zag er pas nog één staan vlak bij het huis van een vroegere vriendin Coby van den Broek aan het Isabellaland in Mariahoeve. Na de iconische Renault 4 een heel ander model. Nog wel steeds naar voren hellend, maar nu wat trapeziumachtig gevormd, met zijn vlakke achterkant. Hebben veel fabrikanten tegenwoordig de behoefte hun automodellen allemaal een familiegezicht te geven, waardoor ze allemaal op elkaar lijken, was dat zeker niet het geval bij Renault met deze 5. Hij was zo apart gevormd dat hij ook meteen opviel tussen de andere merken in die tijd. 

Door zijn vormgeving had hij een hoog aaibaarheidsgehalte en was gelijk heel populair bij de jongere rijders. Hij was heel praktisch in het gebruik, bood veel ruimte en had een aantal opvallende opvallendheden. Flinke kunststoffen zwarte bumperschilden voor en achter en smalle verticale achterlichten en natuurlijk een grote derde deur als achterklep. Geen deurhendels maar een gleuf met een drukknop op de deur. Heel apart en dat gold ook voor het interieur. Als je instapte ervoer je gelijk de stoeltjes met een te kort zitvlak en een te korte leuning die nauwelijks steun boden. Uitzicht op een simplistisch dashboard gebaseerd op verticaal gestreept kunststof met achter het stuur een vierkant blok met een hoekige snelheidsmeter. Ernaast een blok infometers en waarschuwingslampjes met daarnaast een rij goedkoop aandoende horizontale tuimelschakelaars. Het dashboarddesign was ook doorgevoerd in het middengedeelte van het stuur. Het zag er grappig uit, maar ik vond het geheel altijd een voorbeeld van ‘de Franse slag’. En dat was niet alleen de afwerking, maar ook de lichtheid in bediening, zoals de koppeling, het gaspedaal, het rempedaal en de vage bediening van de versnelling. De besturing was overigens heel direct zonder hulp van een stuurbekrachtiging. Chroom was niet of nauwelijks meer aanwezig. Strakke vlakken waren de trend. Praktisch was het uitgangspunt en dat was vooral merkbaar in het bagagegedeelte dat met de achterbank plat een zee van ruimte bood. 

De Renault 5 werd in 1972 geïntroduceerd en had toen nog het ‘pak-draai-duw en trek’ versnellingshendel uit de Renault 4, maar dat werd al snel vervangen door een normale versnellingspook. Je had de keus uit een L-versie met 845 cc-motor of een TL-versie met 956 cc die op de voorwielen al uitgevoerd was met schijfremmen. Een model dat jaren meegegaan is en in de loop der jaren verschillende uitvoeringen heeft gekend. In 1974 introduceerde Renault de LS-uitvoering met een 1.3 – liter motor met 64 pk, speciale wielen, een achterruitenwisser, rembekrachtiging en een toerenteller. Een jaar later gaat deze uitvoering de TS heten en krijgt de karakteristieke vliegtuigstoelen. Twee jaar later komt er een zuinige GL-uitvoering. Natuurlijk moest er ook een sportieve versie komen en dat werd de Alpine met 93 pk, een vijfbak met een topsnelheid van 175 km per uur. In 1978 wordt een Automaat leverbaar met standaard een zwart vinyl dak en speciale stootschilden. Men bedacht zelfs een vijfdeurs versie en kregen de TL en GL een 1.1 –liter motor. Eind 1981 wordt de TX geïntroduceerd als luxere versie van de TS en in 1982 vervangt de 5 Alpine Turbo de 5 Alpine. In 1984 valt het doek van dit iconische model en wordt opgevolgd door de Super 5. In een later stadium werd dit model vervangen door de Renault Clio.

John Vroom