Austin A30

Eigenlijk kan ik mij niet herinneren of ik hem in mijn jeugd in Den Haag heb zien rijden, maar onlangs zag ik hem staan in Oegstgeest, de Austin A30 uit de jaren vijftig. Uit 1951 om precies te zijn. Zo vlak na de Tweede Wereldoorlog ontstond in Groot-Brittannië de vraag naar goedkope en relatief simpele auto’s en de A30 was daarop Austins antwoord. De tegenhanger van de Morris Minor. 

Een beetje bolhoedmodel dat leverbaar was met twee en vier deuren. Opvallend grote, verticale chromen grille met boven op de spatborden grappige satellietvormige, chromen parkeerlampjes. Niet vreemd voor die tijd waren de simpele, niet weggewerkte deurscharnieren. Ook normaal voor die tijd waren de verlichte pijlen die uit de deurstijlen klapten en dienden als richtingaanwijzers. Zeer kwetsbaar en ze knipperden ook niet. Nog uit de tijd van paard en wagen. De achterzijde was ook zeer karakteristiek. Achterruit in de vorm van een halve maan met een bol aflopende bagageklep die op drie plaatsen scharnierde. En wel zodanig dat de regen en sneeuw zo de bagageruimte invielen. Mooi was de chromen badge op de achterklep met de trotse vermelding ‘Austin of England’. Heerlijk toch! En laten we niet vergeten dat dit helemaal modern was zo’n zeventig jaar geleden. Het interieur was door de ogen van nu gezien Madurodam-formaat. Je kon wel spreken van superknus. Op zich fraai gevormde, niet verstelbare stoeltjes en een achterbank. Ik meen mij te herinneren dat de zijruiten omhoog en omlaag geduwd moesten worden zonder deurhendel. Wel tochtraampjes en aan de portieren zaten leren flappen als trekhendel om de deuren dicht te trekken. Stuurtje was een beetje zoals we die destijds kenden van de MINI uit de jaren zestig en als voorloper op diezelfde MINI zat in het midden van het dashboard een grote ronde snelheidsmeter met daaromheen gegroepeerd een aantal trekknoppen. Daaronder direct uit de vloer komend de versnellingspook. Natuurlijk het ronde Union-sleuteltje in het contactslot en de daarbij behorende startknop, wat nu weer helemaal modern is. Heel opvallend waren de pedalen die ook rechtstreeks uit de vloer kwamen en ogenschijnlijk wat lukraak geplaatst waren. Als optie kon je een kacheltje bestellen dat onder het dashboard in het midden geplaatst was. Onder de motorkap zat een 803 cc benzinemotor met dertig pk en een topsnelheid van rond de zeventig kilometer. Austin vermeldde positief dat dit 98 zou moeten zijn wat je in 35 seconden van nul zou moeten kunnen realiseren. Timing op basis van een kalender, in plaats van een stopwatch zou je nu bijna zeggen. De eerste versnelling was nog niet gesynchroniseerd dus dat vereiste wat beleid bij het terugschakelen, maar ook dat was voor die tijd niet vreemd. Het doek viel eind jaren vijftig toen de MINI werd geïntroduceerd.